حجت‌الاسلام و المسلمین سیدمحمد خاتمی رییس موسسه‌ بین‌المللی گفت‌وگوی فرهنگ‌ها و تمدن‌ها شامگاه چهارشنبه با فیلیپه کالدرون رییس‌جمهور مکزیک دیدار و گفت‌وگو کرد.
خبرگزاری آلمان از مکزیکوسیتی گزارش داد که دفتر ریاست جمهوری مکزیک در بیانیه‌ای رسمی اعلام کرد: فیلیپه کالدرون رییس‌جمهور مکزیک شامگاه چهارشنبه با محمد خاتمی رییس‌جمهور پیشین ایران و رییس موسسه‌ بین المللی گفت‌وگوی فرهنگ‌ها و تمدن‌ها که به این کشور سفر کرده است، دیدار و گفت‌وگو کرد.
در این بیانیه رسمی آمده است: کالدرون و خاتمی در این دیدار درباره راه‌های گسترش تلاش‌ها در زمینه گفت‌وگوی تمدن‌ها و احترام به ارزش‌های فرهنگی بین تمام کشورهای جهان گفت‌وگو کردند.
به گزارش روابط عمومی بنیاد باران، این گزارش می‌افزاید: طرفین بر ضرورت گفت‌وگو بین تمامی جریانات و افکار تاکید کردند.

وبلاگ فارسی چاوز که کارکرد آن دفاع همه‌جانبه از اقدامات چاوز برای مخاطبان ایرانی است، با انتقاد از ابطحی که اعلام کرده بود جاوز در هفته 40 ساعت در تلویزیون سخنرانی می‌کند، اعلام کرد،وی تنها 20 ساعت برای مردم از طریق تلویزیون سخن می‌گوید.
در این مطلب آمده است: تازگی‌ها در برخی از خبرگزاری‌ها خبری منتشر شده با این مضمون که آقای چاوز به طور متوسط 40 ساعت در هفته از طریق تلویزیون برای مردم ونزوئلا صحبت می‌کند. جالب است در تمام این خبرها هیچ‌گاه منبع خبر ذکر نشده و فقط به ذکر خبر و در بعضی از مواقع تحلیلی بی‌اساس در مورد آن بسنده شده است. این خبر حتی مورد توجه آقای ابطحی نیز قرار گرفته تا با درج آن در وبلاگ شخصی‌اش، سعی کند آن را به عنوان دلیل «جواب منفی» مردم ونزوئلا به وی در همه‌پرسی اخیر ونزوئلا ذکر نماید. ایشان همچنین ضمن «دوست تازه دولت ایران» خواندن آقای چاوز، وی را متهم به «علاقمند بودن برای مادام العمر شدن در ریاست جمهوری ونزوئلا از طریق اصلاحات قانون اساسی» نموده است.

هر چند بنا نیست که هر کس در هر گوشه دنیا اسمی از چاوز بیاورد، زود در مقام پاسخگویی برآییم و به توضیح مطلب بپردازیم؛ اما دور از انصاف دیدیم در این زمینه که اتفاقا مورد توجه سایت‌های خبری فارسی زبان قرار گرفته توضیحی ندهیم.

تنها برنامه هفتگی تلویزیونی چاوز برنامه‌ای است با عنوان «الو رئیس‌جمهور» که روزهای یکشنبه هر هفته با حضور مقامات دولتی در شهرستان‌های مختلف، با پخش مستقیم تلویزونی از کانال دولتی ونزوئلا، برگزار می‌شود و از 4 تا 7 ساعت طول می‌کشد. آقای چاوز در این برنامه ضمن ارائه گزارشی ار فعالیت‌های انجام شده در طی هفته، در مقام پاسخگویی به تمام شبهاتی که در طی هفته از طرف مراجع مختلف در مورد دولت مطرح شده بر می‌آید. انصاف نیست کسی با استدلال به وجود این برنامه ـ که شفافیت آقای چاوز در اداره کشور را به نمایش می‌گذارد ـ بخواهد چاوز را زیر سوال ببرد. در هر صورت حق ـ و حتی وظیفه ـ هر دولتی است که برنامه‌های خود برای اداره کشور را به صورت مداوم با مردم در میان بگذارد.

دیگر برنامه‌های تلویزیونی آقای چاوز برخلاف آنچه در سایت‌ها گفته می‌شود، مربوط به حضور ایشان در برنامه‌های مختلف، دیدارهای رسمی، افتتاح پروژه‌ها، بازدید از مراکز صنعتی و غیره می‌باشد که البته اکثر آنها همراه سخنرانی ایشان هستند و طبیعتا از طرف تلویزیون دولتی پوشش داده می‌شوند. نکته مهم اینکه، هیچ‌گاه متوسط برنامه‌های تلویزیونی ایشان اعم از برنامه هفتگی الو رئیس جمهور و برنامه‌های دیگر ایشان که پوشش تلویزیونی داده می‌شوند از 15 تا 20 ساعت در هفته تجاوز نمی‌کند.

در مورد «جواب منفی» که آقای ابطحی مطرح کرده‌اند نیز ایشان را به خواندن پست قبلی این وبلاگ فرامی خوانیم تا شاید اگر خواستند واقعیت را آنچنان که هست ببیینند.

دوست داشتم آقای ابطحی را از نزدیک می‌دیدم تا شخصا برای من توضیح دهد منظورش از «دوست تازه دولت ایران» چیست؟ این اظهار نظر از طرف کسی که از نزدیکان رئیس جمهور سابق این کشور هستند و حتما در جریان چگونگی شکل گیری روابط ایران و ونزوئلا هستند و حداقل 3 یا 4 بار از نزدیک در بازدید‌های رسمی آقای چاوز و آقای خاتمی حضور داشته‌اند، بسیار عجیب به نظر می‌رسد. اگر هدف ایشان استفاده از این موضوع برای انتقاد از دولت کنونی است لازم است به ایشان هشدار بدهیم که سخت در اشتباه است، چرا که همانطور که توضیح داده شد اولا اصل این خبر و تحلیل صورت گرفته بر آن، از اساس نادرست است و ثانیا توسعه روابط با ونزوئلا در زمان دولت کنونی که توسعه صادرات صنعتی به آمریکای لاتین را به شکل چشمگیری موجب شده است از نقاط مثبت سیاست خارجی کشورمان می‌باشد .

و در ارتباط با «قصد مادام العمر شدن چاوز در ریاست‌جمهوری ونزوئلا» از طریق اصلاحات قانون اساسی، توجه همگان مخصوصا آقای ابطحی را به این نکته جلب می‌کنیم که آقای چاوز در اصلاحات قانون اساسی پیشنهاد برداشتن محدودیت کاندیدا شدن در انتخابات ریاست جمهوری و نه تثبیت خود به عنوان رئیس‌جمهور دائم این کشور را مطرح کردند. البته خاطر نشان می‌سازد ایشان در کنار این پیشنهاد، بر برگزاری همه‌پرسی برای رفتن یا ماندن رئیس‌جمهور کشور در مدت دوره ریاستش با گردآوری تعداد مشخصی امضا از طرف مردم نیز تاکید کرده بودند؛ کما اینکه در سال 2004 این مهم اتفاق افتاد و همین آقای چاوز با روی باز همه‌پرسی برای ماندن یا رفتنش را پذیرفت تا با رای اکثریت مردم ونزوئلا در آگوست سال 2004 موقعیتش را به عنوان رئیس جمهور ونزوئلا تثبیت ببخشد.

ظاهرا عجله آقای ابطحی برای اتمام دوره ریاست جمهوری ونزوئلا بسیار بیشتر از مخالفان دو آتشه چاوز در ونزوئلا است، اما با اجازه آقای ابطحی یادآور می‌گردد: آقای چاوز با پیروزی در انتخابات دسامبر سال گذشته با کسب بیش از 65 درصد آرا (فعلا) تا سال 2013 رئیس جمهور ونزوئلا می‌باشد.

سیاست‌زدگی و بی‌تفاوتی، نوعی بیماری است که در صورت عدم علاج، بحران مشارکت و عدم مشروعیت را هم به دنبال خواهد داشت.
امیر دبیری مهر گفت: سیاست‌زدگی و بی‌تفاوتی در جامعه ما یک نوع بیماری است؛ اگر بخواهیم در قالب یک مثلث به موضوع نگاه کنیم، سیاست‌زدگی یک ضلع مثلث است و بی‌تفاوتی، ضلع دیگر آن که پیامدهای آن منجر به ضلع سوم این مثلث می‌شود؛ یعنی بحران مشارکت که آن هم در مجاورت عدم مشروعیت قرار دارد.
این پژوهشگر و مدرس علوم سیاسی، در پاسخ به این پرسش که «آیا شما قایل به بی‌تفاوتی سیاسی در جامعه ایران در این یکی دو سال اخیر هستید یا خیر» گفت: در این‌باره، دو مسئله مطرح است؛ یک پاسخ آری است، به این معنا که در بخش‌ها و لایه‌هایی از جامعه که عمدتا در طبقه متوسط سیاسی قرار می‌گیرند مثل روشنفکران، دانشجویان، هنرمندان، مترجمان و غیره، ما نوعی بی‌تفاوتی سیاسی را می‌بینیم.
به یک معنای دیگر، پاسخ نه است. به این معنا که این بی‌تفاوتی سیاسی که از آن نام می‌بریم، ناشی از آن است که عدم نمود و بازتاب خواسته‌ها و منویات سیاسی در جامعه مشاهده می‌شود و بر این اساس نمی‌شود بی‌تفاوتی را احساس کرد.

وی افزود: بی‌تفاوتی سیاسی، درواقع پیامد سیاست‌زدگی است؛ یعنی وقتی جامعه بیش از حد، سیاسی می‌شود، حال آن‌که این کار دانش‌پژوهان و محققان و استادان دانشگاه و سیاستمداران است، نه توده‌های مردم.
این پژوهشگر گفت: در مطبوعات ما که باید بازتاب رفتار مردم باشد، موضوعات کلان، موضوعات فلسفی مثل عدالت، آزادی، برابری و برادری مطرح می‌شود؛ مسائلی است که صد سال است در غرب دارند بحث می‌کنند، در جامعه ما مسئله اول می‌شود و اجماع هم در موردش صورت نمی‌گیرد. اما به اتوبوس و تاکسی و پیاده‌رو کشیده می‌شود و سرانجام موضوع قربانی می‌شود؛ یعنی ضایع و مفتضح می‌شود.

وی در پاسخ به این سؤال که «آیا این نوع انفعال عمومی، مشمول دور‌ه‌های کوتاه‌مدت و مقطعی است یا پایدار و بلندمدت»، گفت: وقتی به تاریخ یکصد سال پیش نگاه می‌کنیم، می‌بینیم در صدر مشروطیت، گفتمان آزادیخواهی شکل می‌گیرد. دوره رضاخان، دوره افول گفتمان آزادی‌خواهی است. در دهه 20 دوباره رشد می‌کند و در 28 مرداد می‌بینیم که دوباره افول می‌کند. چرا؟ چون این گفتمان نهادینه نشده.

دبیری مهر در بیان علت عمده ایجاد احساس بی‌تفاوتی اظهار داشت: وقتی بی دلیل، سطح انتظارات بالا می‌رود و در مقابل، نظام سیاسی نمی‌تواند پاسخ دهد، نوعی بی‌تفاوتی سیاسی شکل می‌گیرد. اما برای گریز و برون‌رفت از این انفعال عمومی، چند کار باید انجام شود؛ نخست، پرهیز از سیاست‌زدگی. هیچ‌گاه سطح انتظارات جامعه را بالا نبریم. گروه‌های مرجع، متفکران و خود سیاستمداران، نباید اجازه دهند سطح انتظارات مردم بالا رود. ما نظام اقتصادی داریم. نظام فرهنگی داریم، نظام اجتماعی داریم. اما باید جدا شوند. ما متأسفانه جامعه را در عرصه سیاست «ساده‌سازی» می‌کنیم که منتج به بالا بردن سطح انتظارات عمومی در عرصه سیاسی می‌شود.

وی توضیح داد: در بحث جامعه‌شناسی سیاسی کارکرد نهادهای سیاسی مشخص است: تصمیم‌گیری معطوف به منافع ملی در نهاد سیاسی. حتی تصمیم‌سازی باید در دانشگاه‌ها، محافل فکری، مطبوعات و نهادهای مدنی صورت گیرد. نباید دولتمردان از خود، «نمود» دیگری نشان دهند. مثلا می‌گوییم چرا دولتمردان می‌آیند وعده‌هایی به مردم می‌دهند و به همه عرصه‌ها وارد می‌شوند؟ روشن است، چنانچه در زمان مقرر یا تا زمان مقرر موفق به پاسخگویی یا اجرای مطالبات عمومی نشود، حاصل آن، بی‌تفاوتی سیاسی می‌شود. چرا بی‌تفاوتی صورت گرفته؟ چون دولت توان پاسخگویی به همه این نیازها را ندارد.
دبیری‌مهر گفت: در دنیا، دولت‌های رفاه الگوهای جهان‌شمولی نیستند. دولت امروز، دولت حداقلی است. در دوره نخست ریاست‌جمهوری خاتمی، برخی گروه‌های دوم خردادی، سطح انتظارات مردم را از دولت به بالاترین حد رساندند؛ یعنی عملا مردم را به شدت سیاست‌زده کردند.
در واقع در دور نخست، سیاست‌زدگی در قالب ناهنجاری‌های برخی مطبوعات دوم خردادی تولید شد. در دو، سه سال اخیر هم در گفتمان آقای احمدی‌نژاد، چه در پیش و چه بعد از انتخابات نهم، یک نگاه حداکثری شکل گرفته و خیلی حداکثری! یعنی یک نوع نگاه «منجی» فراتر از ایران و همه جای جهان.
وی در پایان گفت: سرانجام این‌که سیاست‌زدگی و بی‌تفاوتی در جامعه ما یک نوع بیماری است. اگر بخواهیم در قالب یک مثلث به موضوع نگاه کنیم، سیاست‌زدگی یک ضلع مثلث است و بی‌تفاوتی، ضلع دیگر آن که پیامدهای آن منجر به ضلع سوم این مثلث می‌شود؛ یعنی بحران مشارکت که آن هم در مجاورت عدم مشروعیت قرار دارد.

آیت الله العظمی مکارم شیرازی از مراجع تقلید نسبت به برخی مشکلات در کشور به دولت و مجلس هشدار داد.
آیت الله ناصر مکارم شیرازی از مراجع تقلید،‌ صبح امروز، ‌پانزدهم آذرماه، در دیدار اقشار مختلف مردم نسبت به برخی مشکلات به دولت و مجلس هشدار داد و گفت: یکی از مشکلات مهم و غیر قابل انکار کشور گرانی است.
وی با بیان این‌که برای رفع مشکلات و گرانی در کشور کوشش‌هایی شده است،‌ تصریح کرد: با همه تلاش‌هایی که برای رفع گرانی شده است، این مشکل هنوز به قوت خود باقی است.
این مرجع تقلید باتوجه به رنج بسیاری از مردم به علت گرانی‌ها ‌تأکید کرد: ما بارها به صورت خصوصی و عمومی به مسؤولان گفته‌ایم؛ اما برای حل مشکل گرانی باید مجلسی‌ها و دولتی‌ها دست به دست هم دهند.
وی در ادامه معضل گرانی را قابل حل دانست و ‌اظهار داشت: این امر باید با همکاری دانشمندان اقتصادی در دانشگاه و بیرون از دانشگاه پی‌گیری شود.
آیت الله مکارم شیرازی با اشاره به این‌که فشار اصلی گرانی‌ها بر دوش اقشار ضعیف است، تصریح کرد: اقشار مرفه مشکلی ندارند و اگر بنزین لیتری دوهزار تومان هم به آن‌ها ارائه شود، خم به ابرو نخواهند آورد.
این استاد دروس خارج فقه و اصول حوزه علمیه قم درباره انتخابات آینده مجلس نیز گفت: باید کار را به کاردان سپرد و اگر کسی توانایی دفاع از منافع کشور را ندارد، نباید وارد مجلس شود؛ ‌زیرا در برابر مردم و خدا باید پاسخگو باشد.
وی با بیان این‌که اصل در مدیریت، علم، آگاهی و تخصص است، ادامه داد: کسی که بدون علم و آگاهی لازم وارد کار مدیریتی شود،‌ بیش از آن‌که آباد کند، خراب خواهد کرد.
آیت الله مکارم شیرازی، در پایان ‌خاطرنشان کرد: کسی که تخصص ندارد و نمی‌تواند از عهده مسؤولیت برآید، نباید آن را بپذیرد.

بررسی های بخش بهداشت سازمان ملل نشان داده است زنان نیمی از مبتلایان به ایدز را در جهان تشکیل می‌دهند.
به گزارش بهداشت سازمان ملل این مسئله از آن جهت اهمیت دارد که ممکن است این بیماری در زنان نهفته باشد و چنانچه موارد لازم رعایت نشود در بارداری‌ها به جنین نیز انتقال یابد.

بنابر همین گزارش آمار مربوط به کشورهای افریقایی نشان می دهد در این کشورها میزان ابتلا به ایدز در زنان به 61 درصد هم می رسد.

کارشناسان سازمان ملل نسبت به پیشگیری جدی از این بیماری هشدار می دهند، زیرا به دلیل بروز ایدز که می تواند به واسطه یک بی دقتی سرایت کند نه تنها خانواده های بسیاری متلاشی می شود بلکه از نظر اقتصادی و روحی نیز می تواند کانون خانواده ها را ویران کند.

در ضمن بسیاری افراد به واسطه شکست و ناامیدی حاصل از بیماری دچار حس انتقام و تنفر شده و تصمیم به آلوده کردن دیگران می‌گیرند و همین امر تهدیدی برای جامعه محسوب می شود.

با توجه به اینکه تماس جنسی فقط یکی از راههای انتقال این بیماری است، متخصصان توصیه می کنند افراد در هنگامی که به آرایشگاه و دندانپزشکی و مکانهای دیگر می روند، مراقب باشند که از لوازم یک بار مصرف برای ایشان استفاده شود و در صورت ابتلا به ایدز نیز در مراجعات پزشکی خود این موضوع را اطلاع دهند.